Het laatste vissenschilderij dat ik maakte. Van een jonge beekforel die 24cm lang is. Het doek hangt samen met een aantal andere vissenschilderijen in het restaurant van Hotel De Wereld.
Het valt niet altijd mee op de Wageningse woensdag ochtend markt. Ik kijk haar vragend aan. "Bakmakreel" herhaalt ze ongeduldig. Volgens mij bestaat er helemaal geen bakmakreel...
Voor een foto-opdracht was ik in de keuken van een sterrenrestaurant in Friesland. Daar hebben ze een homarium (leefsysteem voor schaaldieren zegt Wikipedia). De chef toonde deze met trots...
Het is ochtend en nog prettig koel. Op een kleine vismarkt in het noorden van Portugal begint het leven op gang te komen. Een oude vrouw drinkt iets dat op koffie lijkt en staat bij bakken vol nieuwe vangst. Verse vis.
Napels. December. En weet je dat het er dan gewoon koud kan zijn. Terwijl links en rechts jongens en meisjes in t-shirts op scooters. In het oude centrum is het kerstdruk. Een groen rolluik...
Terwijl de wind om de kerk waait en de marktzeilen laat flapperen. Mensen wisselen korte beleefdheden en haasten zich naar huis. Wageningse woensdagochtendmarkt.
Zomaar in een viskraam. Die niet speciaal ergens staat. Enigszins alleen en toch ook weer samen. Met een elastiekje dat er zo kruislings omheen gewikkeld zit.
Kamperen in Zeeland. En op een avond aan de randen van het Veerse Meer in een flinke schuur met landbouwwerktuigen at ik de aller overheerlijkste mosselen...
Dat klassieke elektrische mes van Moulinex. Soms met een houder waarmee je aan de muur kunt hangen. Dat mes dat er zo handig uitziet maar dat zo gemeen scherp is...
Nu kijken we er naar met een soort ongeloof. Dat je dan alles op papier moest bewaren en dat dat dan in mappen moest waar labeltjes op zaten. Die je met engelengeduld kon maken...
Alleen al vanwege het geluid - gevolgd door de overweldigende geur van verse koffie zal ik dit apparaat nooit vergeten. In de keuken met granito aanrecht van mijn opa en oma...
De verchroomde Patates Frites Snijder van Tomado. No. t1420-343. Wat een werk was het en meestal leken de frieten bij ons niet eens op friet. Slap en klef of verbrand. Maar leuk was het wel.
